ΑΡΧΕΛΩΝ

Η τελευταία εκπαιδευτική έξοδος για την φετινή σχολική χρονιά πραγματοποιήθηκε στον ΑΡΧΕΛΩΝ Σύλλογος για την Προστασία της Θαλάσσιας Χελώνας και ΚΕΝΤΡΟ ΔΙΑΣΩΣΗΣ ΘΑΛΑΣΣΙΩΝ ΧΕΛΩΝΩΝ. Το έργο των εθελοντών στο κέντρο αυτό είναι πραγματικά εξαιρετικό όμως αναγκάζονται-αφού δεν υπάρχει χρηματοδότηση-να κάνουν και το κομμάτι αυτό των επισκέψεων απ' τα σχολεία για να αντεπεξέλθουν στα έξοδά τους. Η προσπάθεια είναι πραγματικά φιλότιμη αλλά δυστυχώς ούτε καν ο δήμος δεν ενισχύει λίγο το έργο αυτών των ανθρώπων, με το να βοηθήσει τους χώρους γύρω από το κέντρο να είναι τουλάχιστον καθαροί. Αντικρίσαμε πολλά σκουπίδια έξω απ' το χώρο της επίσκεψής μας, όταν στην ενημέρωση των παιδιών το σύνθημα ήταν "μη πετάτε σκουπίδια στη θάλασσα"! 

Τα παιδιά είδαν τις δεξαμενές όπου περιθάλπονται οι τραυματισμένες χελώνες..

Κάποιες απ' αυτές είναι πολύ σοβαρά πληγωμένες και χρειάζονται μεγάλη φροντίδα για να μπορέσουν να επιστρέψουν στη θάλασσα...

Μία και μοναδική, ο Λευτέρης, είναι έτοιμος να ελευθερωθεί τις επόμενες μέρες!

Μετά την επίσκεψή μας, διαλέγοντας εποπτικό υλικό από το διαδίκτυο, ξαναθυμηθήκαμε με τα παιδιά τις πληροφορίες που ακούσαμε από την εθελόντρια του κέντρου. Ότι η καρέτα-καρέτα, όταν έρθει η ώρα της να γεννήσει πάει στην παραλία που γεννήθηκε κι αυτή για να αφήσει τ'αυγά της.

Σκάβει ένα βαθύ λάκκο στην άμμο 

Και αφού γεννήσει περίπου 100-120 αυγά, τα θάβει πολύ καλά για να μην τα βρουν άλλα ζώα και τα φάνε.

Αφού τα σκεπάσει καλά φεύγει και γυρνάει στη θάλασσα....τ' αφήνει εκεί για 2 μήνες να τα ζεστάνει ο ήλιος!

Μετά από δυο μήνες τα χελωνάκια γεννιούνται και τότε αρχίζει το σκληρό ταξίδι για την επιβίωση. Όλα προσπαθούν να μπουν στη θάλασσα πριν τα προλάβει κανένας γλάρος...

Κι αν τα καταφέρουν να γλυτώσουν, τότε πρέπει ν' αντιμετωπίσουν και τους κινδύνους της θάλασσας και του άγριου βυθού...

Τα δίχτυα του ψαρά....

Τις σακούλες που μοιάζουν με νόστιμες μέδουσες...

και φυσικά τα μεγαλύτερα ψάρια...

Βρήκα κι αυτό το βιντεάκι από το You Tube με το πως η καρέτα καρέτα γεννά τ' αυγά της..

...και πριν το παρακολουθήσουμε, ρώτησα τα παιδιά αν είχαν καμία απορία γι' αυτά που άκουσαν σχετικά με την θαλάσσια χελώνα, αν κάτι τους έκανε εντύπωση και θα ήθελαν να ρωτήσουν. Εκείνη την ώρα ο Μιχάλης είπε: "Γιατί κυρία η χελώνα τ' αφήνει τα αυγά της; Πάει να τους φέρει φαγητό να φάνε;" 

Λευτέρης: Όχι δεν γυρνάει.

Γεωργία Σ: Εγώ είδα που έφευγε.

Νοέλια: Ναι,φεύγει και δε γυρίζει ποτέ πίσω.

Μιχάλης: Και τα μικρά της μόνα τους μένουν;

Κι επειδή η απάντηση ήταν μεν απλή αλλά όχι αποδεκτή απ' τα παιδιά, συζητήσαμε λίγο περισσότερο γι' αυτή τη "μαμά" που τόσο μας παραξένεψε με τη συμπεριφορά της. Τόλμησα να βάλω τα παιδιά να μπουν για λίγο στη θέση αυτών των μικρών ερπετών, για κατανοήσω και εγώ τα δικά τους συναισθήματα αλλά κυρίως για να εκφράσουν τα δικά τους και να μπουν για λίγο "στα παπούτσια του άλλου". Ένα μικρό βήμα προς την ενσυναίσθηση.......τα παιδιά ήταν συγκινητικά!

Πως θα αισθανόσουν, αν ήσουν μικρό χελωνάκι και δεν είχες δίπλα σου τη μαμά σου; 

Δημήτρης Κ.: Οι μαμάδες τα προστατεύουν τα μικρά για να μη το σκάσουν.

Αλκιβιάδης Σ: Κανονικά οι μαμάδες δεν τ' αφήνουν τα παιδιά..

Δημήτρης Ο: Δεν πρέπει να φεύγουν γιατί μπορεί να τα φάει κανένας γλάρος και θα τα ψάχνουν μετά.

Κωνσταντίνος: Δεν είναι ωραίο να φεύγει η μαμά.

Αγάπη: Θα ένιωθα άσχημα, πολύ λυπημένη και θα έκλαιγα.

Νικόλας: Θα ήμουν λυπημένος και δεν θα ήξερα που είναι η μαμά μου.

Πέτρος: Εάν δεν ήξερα που είναι η μαμά μου θα έκλαιγα.

Άννα: Εγώ θα στεναχωριόμουνα και θα κρυβόμουν.

Έρι: Θα έκλαιγα και θα κρυβόμουν.

Έλενα: Θα ήμουν πολύ λυπημένη και θα έκλαιγα.

Εδώ το "κλίμα" της συζήτησης άρχισε να βαραίνει λίγο κι έτσι για να ισορροπήσω λίγο τη κατάσταση ρώτησα:

Ας υποθέσουμε ότι εκείνη την ώρα που αισθάνεστε λυπημένοι και κλαίτε, έρχεται μια άλλη καρέτα, που δεν είναι η μαμά σας αλλά θέλει να σας βοηθήσει και να σας φροντίσει και να ζήσετε μαζί στο βυθό από δω και πέρα: πως θα σας έκανε αυτό να αισθανθείτε;

Ελευθερία Π: Θα αισθανόμουν όμορφα γιατί θα είχα και παρέα.

Γιωργία Μ: Δεν θα ήμουν μόνη μου.

Πέτρος: Θα νόμιζα ότι ήταν η μαμά μου.

Αναστασία: Θα ένιωθα ωραία γιατί είναι κοντά μου και με προσέχει.

Βασίλης: Όμορφα γιατί δεν θα πάθω κακό.

Άννα: Θα ένιωθα όμορφα γιατί θα με πρόσεχε πάρα πολύ και δεν θα άφηνε να μου κάνουν κάτι κακό.

Δημήτρης Κ.: Όμορφα γιατί είναι δίπλα μου.

Νοέλια: Θ' αναρωτιόμουν:πως και ήρθε αυτή η μαμά εδώ; δεν έχει δικά της χελωνάκια;

Μανώλης: Θα ένιωθα χαρά και ασφάλεια.

Χριστόφορος: Θα ένιωθα καλά γιατί θα με φρόντιζε.

Δημοσθένης: Χαρά γιατί θα είχα παρέα.

Βάλια: Θα έμοιαζε σαν να ήταν η μαμά μου.

Έλενα: Θα ήμουν χαρούμενη γιατί δεν θα ήμουν μόνη μου.

Ορέστης: Πολύ χαρούμενος και ασφάλεια.

Δημήτρης Ο: Ωραία και θα είχα γονείς και δεν θα είχα και κανένα κίνδυνο.

Έρι: Χαρά, ασφαλής, πολύ ωραία και χαρούμενος για πάντα.

Μιχάλης: Θα ένιωθα καλά γιατί θα με φρόντιζε.

Αλέξανδρος: Ωραία, καλά, αγάπη και χαρά.

Ζωή: Καλύτερα γιατί θα είναι αυτή η μαμά μου.

Κωνσταντίνος: Χαρά και δεν θα υπάρχει κίνδυνος και θα ζήσω χαρούμενος για πάντα.

Μίλτος: Θα την αγαπούσα, θα με φρόντιζε.

Λευτέρης: Θα ένιωθα αγάπη και φροντίδα.

Αγάπη: Θα ένιωθα όμορφα και αγάπη.

Ελευθερία Β.: φροντίδα, αγάπη.

Λυδία: θα ένιωθα φροντίδα, αγάπη κι ότι θα ζούσα.

Γιωργία Σ. εγώ θα ένιωθα αγάπη, χαρά, δυνατή και χωρίς φόβο.

Αλκιβιάδης Σ.: θα ένιωθα αγάπη, φροντίδα και δεν θα φοβόμουν τ' άλλα ζώα γιατί θα είχα δίπλα μου την μεγάλη χελώνα.

Νίκος:θα την αγαπούσα, θα ένιωθα προστατευμένος και δεν θα νόμιζα ότι θα με φάνε οι γλάροι και τα καβούρια.

Πόσο όμορφα αισθάνομαι κι εγώ όταν συνειδητοποιώ ότι οι μικροί μου μαθητές μεγάλωσαν μέσα σ' αυτή τη χρονιά και μοιράζονται όμορφες σκέψεις και συναισθήματα μαζί μου..Αξία ανεκτίμητη!!

Με απόλυτο σεβασμό και θαυμασμό για τους ανθρώπους που είναι πάντα δίπλα μας!

ΕΙΚΟΝΕΣ:ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ