ΓΟΝΕΙΣ : Η ΔΙΚΗ ΣΑΣ ΣΕΛΙΔΑ !

ΧΡΗΣΙΜΕΣ ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΜΑΛΗ ΕΝΤΑΞΗ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΤΟΥΣ ΣΤΟ ΝΗΠΙΑΓΩΓΕΙΟ ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ

ΠΡΩΤΗ ΜΕΡΑ ΣΤΟ ΝΗΠΙΑΓΩΓΕΙΟ : Πώς να προετοιμάσετε το παιδί σας (και τον εαυτό σας) για την πρώτη μέρα στο νηπιαγωγείο.

Συμβουλές για τους γονείς:

1) Μιλήστε στο παιδί σας για το νηπιαγωγείο και το τι θα κάνει εκεί. Πηγαίνετε μαζί στη κοντινή σας βιβλιοθήκη και δανειστείτε βιβλία που αφηγούνται πώς άλλα παιδιά ή ζωάκια πηγαίνουν στο νηπιαγωγείο.
2) Γνωρίστε μαζί με το παιδί σας τις νηπιαγωγούς κάνοντας μια επίσκεψη. Επισκεφθείτε το νηπιαγωγείο που θα πάει το παιδί σας και γνωρίστε από πριν τις νηπιαγωγούς και τους χώρους του.
3) Πηγαίνετε μαζί με το παιδί σας στο βιβλιοπωλείο για να αγοράσετε τα απαραίτητα για το νηπιαγωγείο σχολικά είδη. Τονίστε στο παιδί σας ότι το νηπιαγωγείο είναι ένας χώρος όπου πολλές φορές μοιραζόμαστε κάποια πράγματα μας μαζί με τους συμμαθητές μας. Έτσι θα είναι πιο πρόθυμο να μοιραστεί πχ την ξύστρα του μ’ ένα άλλο παιδί.
4) Την πρώτη μέρα, αφήστε το παιδί σας στο νηπιαγωγείο αφού του δώσετε ένα φιλί και το αποχαιρετήσετε. Το παιδί μπορεί να προσαρμοστεί αμέσως αλλά αν δεν γίνει αυτό, μην ανησυχείτε οι περισσότερες νηπιαγωγοί έχουν ξαναδεί παιδάκια να κλαίνε την πρώτη μέρα του σχολείου κι έχουν ετοιμάσει ένα σχέδιο δράσης γι’ αυτό.
5) Αν έχετε εσείς σαν γονείς πρόβλημα με τον αποχωρισμό του παιδιού σας φέρτε μαζί σας κάποιο πιο ήρεμο για παρέα και συμπαράσταση.
6) Αντιμετωπίστε με χαμόγελο την πρώτη μέρα. Άλλωστε τα περισσότερα παιδιά ξεχνούν το φόβο τους σε λίγα μόνο λεπτά.
Το παιδί σας θα αγαπήσει το σχολείο και όλη η παραπάνω προετοιμασία που θα έχετε κάνει θα σας οδηγήσει σε μια μέρα που θα το αξίζει.

(Πηγή: Ioanna Kiamili) 

ΠΡΩΤΗ ΜΕΡΑ ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ
Γράφει η Λένα Γιαννοπούλου, Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας

Η είσοδος του παιδιού στον παιδικό σταθμό ή στο σχολείο είναι από τις πιο σημαντικές στιγμές της οικογένειας. Το παιδί βγαίνει από τη μικρή ομάδα(οικογένεια) που μέχρι τώρα ανήκε και μπαίνει ως αντιπρόσωπός της στην κοινότητα. Αφήνει το ασφαλές περιβάλλον της οικογένειας και αντιμετωπίζει ένα καινούργιο, εντελώς διαφορετικό.

Οι πρώτες μέρες είναι γεμάτες έντονα συναισθήματα και καινούργιες εμπειρίες που θα “αποσταθεροποιήσουν” λίγο τη ζωή του παιδιού. Στο καινούργιο περιβάλλον θα συναντήσει άλλα παιδάκια που θα θέλει να γνωρίσει και να κάνει φίλους, θα συναντήσει καινούργιους ενηλίκους τους οποίους πρέπει να υπακούει. Θα συναντήσει καινούργιους κανόνες που ίσως είναι λιγότερο ελαστικοί από αυτούς του σπιτιού. Ακόμα και το ίδιο το κτίριο φαίνεται μεγάλο και άγνωστο στα παιδικά ματάκια. Είναι φυσικό λοιπόν για το παιδί να έχει χαρά, άγχος, αγωνία και ακόμη εκνευρισμό, αυτές τις πρώτες μέρες. Μερικές φορές μπορεί να περιμένει κανείς και συμπεριφορές που δείχνουν μια παλινδρόμηση του παιδιού (σε προηγούμενο αναπτυξιακό στάδιο), σε πιο μωρουδίστικες συμπεριφορές όπως π.χ. να πιπιλάει το δάχτυλό του, να βρέχει το κρεβατάκι του κ.λ.π., ή να έχει αναίτια ξεσπάσματα θυμό

Η μετάβαση αυτή είναι σημαντική για όλη την οικογένεια. Νέοι ρόλοι, καινούργια συναισθήματα. Ο γονιός αισθάνεται χαρά και υπερηφάνεια που βλέπει το παιδί του να μεγαλώνει και να ωριμάζει, νιώθει ανακούφιση γιατί θα έχει ίσως λίγο ελεύθερο χρόνο, ενώ συγχρόνως θα έχει και άλλους ανθρώπους να συντελούν στην διαπαιδαγώγηση και εκπαίδευση του παιδιού του. Ίσως όμως να νιώθει και άγχος και αγωνία για το αν το παιδί θα τα καταφέρει στον νέο του ρόλο, αν θα τα πάει καλά με τα μαθήματα, αν θα είναι υπάκουο, αν θα είναι φιλικό με τα άλλα παιδάκια. Ο νέος ρόλος φέρνει και καινούργιο τίτλο για το γονιό. Τώρα πια δεν θα είναι μόνο “η κυρία Παπαδοπούλου” αλλά “η μαμά της Μαρίας” στο σχολείο. Ο τίτλος αυτός δημιουργεί και καινούργιες χαρές και καινούργιες υποχρεώσεις. Να παρακολουθεί την εξέλιξή του στα μαθήματα του σχολείου, να το συνοδεύει σε εξωσχολικές απογευματινές δραστηριότητες, να το συνοδεύει στα παιδικά πάρτυ. Είναι φυσικό λοιπόν να νιώθει έντονα συναισθήματα σε αυτή την καινούργια φάση, στο νέο αυτό ρόλο.

Να είστε ενήμεροι για τη δική σας στάση απέναντι στο σχολείο και για τα δικά σας συναισθήματα

Η δική σας στάση απέναντι στο σχολείο μπορεί να επηρεάσει σημαντικά την αντίληψη που θα σχηματίσει το παιδί για το σχολείο του, αλλά και τη προσαρμογή του σε αυτό. Είναι σημαντικό λοιπόν να είστε θετικοί, αισιόδοξοι και καθησυχαστικοί.

Κρατήστε τα δικά σας συναισθήματα υπό έλεγχο γιατί είναι σίγουρο ότι το παιδί τα τραβάει σαν μαγνήτης, τα διαβάζει στα μάτια σας και επηρεάζεται από αυτά. Ίσως νιώθετε αγωνία για το αν επιλέξατε το σωστό σχολείο, το σωστό πρόγραμμα για το παιδί σας, και ακόμη αν είστε σίγουρη εσείς η ίδια ότι έχετε την δύναμη να αποχωριστείτε το παιδί σας. Είναι λογικές ανησυχίες αλλά μοιραστείτε τις με άλλους ενηλίκους και όχι μπροστά στο παιδί. Από την άλλη προσπαθήστε να μην είστε υπερβολικά ενθουσιώδεις γιατί αυτό τα κάνει καχύποπτα. Να είστε ρεαλιστικοί.

(Πηγή : http://toscholiomas.blogspot.gr/2012/09/blog-post_9.html)

Μη με χτυπάς με τα λόγια μαμά...Λεκτική βια

Ένα χαστούκι, ένα χτύπημα στο σώμα είτε είναι μικρό είτε μεγάλο, πιο επιθετικό ή πιο ήπιο είναι κοινώς αποδεκτό ότι αποτελεί μια πράξη βίας.

Της Άσπας Μητρακάκη, Ειδικής Παιδαγωγού-κοινωνικής ανθρωπολόγου, ειδικευμένης στην αντιμετώπιση μαθησιακών δυσκολιών/δυσλεξίας, http://dyslexiaathome.blogspot.com/

Αυτή η πράξη βίας φέρει ξεκάθαρα το μήνυμα του θυμού, της απόρριψης, την κατάχρηση της εξουσίας. Τη σωματική τιμωρία την καταδικάζουμε και την αντιλαμβανόμαστε εύκολα ως έναν κακοποιητικό τρόπο συμμόρφωσης και διαπαιδαγώγησης των παιδιών.

Τι γίνεται όμως με τη λεκτική βία;

Η λεκτική βία ασκεί ψυχολογική πίεση και παρεμβαίνει στη συναισθηματική ισορροπία του παιδιού. O συναισθηματικός εκβιασμός που εμπεριέχεται σε κάθε προσβλητική κουβέντα δημιουργεί τύψεις και ενοχές στο παιδί. Η προσδοκία ότι με την αρνητική κριτική θα καταφέρουμε “ένα καλύτερο παιδί” αποτελεί άλλοθι περισσότερο, παρά μια μέθοδος που συμβάλλει σε έναν τέτοιο σκοπό.

Στην λεκτική βία δεν συμπεριλαμβάνονται μόνο οι βρισιές αλλά και λέξεις ή φράσεις που αγνοούν το συναίσθημα του παιδιού.

Κάποιες από τις παρακάτω φράσεις τις αναγνωρίζουμε είτε ως μεγάλοι είτε ως παιδιά, κάποιες έχουμε πει και κάποιες μας έχουν πει…

«Όταν σου μιλάω να ακούς!»

«Έχεις δει κανένα άλλο παιδάκι να κάνει σαν εσένα;»

«Να δούμε πότε θα αποφασίσεις να φερθείς σαν μεγάλος;»

«Άντε κουνήσου τι κάνεις μια ώρα;»

«Οι μαμάδες των άλλων παιδιών δεν φωνάζουν γιατί έχουν καλά παιδιά…»

«Δεν σε ρώτησα!»

«Με κούρασες…»

«Μη τολμήσεις!»

«Γιατί όλα τα άλλα παιδιά είναι καλύτεροι μαθητές από εσένα;»

«Δεν έχω όρεξη τώρα!»

«Σου είναι τόσο δύσκολο να κάτσεις φρόνιμα;»

«Δεν μπορείς μια φορά να μη με κάνεις ρεζίλι;»

«Δεν είσαι παιδί εσύ, είσαι βάσανο!»

«Να ήξερες τι έχω περάσει εγώ για να σε κάνω άνθρωπο…»

«Δεν αξίζεις την εμπιστοσύνη μου…»

«Άφησε το θα το καταστρέψεις… θα το κάνω εγώ!»

«Δεν μπορώ να φύγω για λίγο και τα κάνεις όλα χάλια!»

«Σου δίνουμε τόσα και εσύ δεν είσαι ευχαριστημένος/η με τίποτα..»

«Δεν υπάρχει δε μπορώ, υπάρχει δεν θέλω…»

«Άμα είσαι καλό παιδί θα σε αγαπάω!»

Τι καταλάβαίνει το παιδί…

Τα παιδιά δεν έχουν αναπτύξει μηχανισμούς άμυνας για τα αρνητικά συναισθήματα που νιώθουν όταν χαρακτηρίζονται με αυτό το τρόπο ή δέχονται προσβολές. Λαμβάνουν τα μηνύματα με τη κυριολεκτική έννοια του λόγου. Όταν σε ένα παιδί πούμε: “δεν σε αγαπάω γιατί είσαι κακό παιδί” δεν γνωρίζει ότι δεν το εννοούμε πραγματικά, δεν γνωρίζει την προσωρινότητα της κατάστασης. Όταν σε ένα παιδί αποδίδουμε συγκεκριμένα χαρακτηριστικά για τη προσωπικότητα και την ιδιοσυγκρασία του φαίνεται ότι πιστεύουμε πως δεν υπάρχουν περιθώρια για βελτίωση.

Το παιδί δεν έχει την εμπειρία να διαχειριστεί το συναισθηματικό εκβιασμό και δεν γνωρίζει ότι πολλές φορές οι άνθρωποι δεν εννοούν αυτά που λένε.

Ένα παιδί υπάρχει πιθανότητα να δυσκολεύεται να διαβάσει, να γράψει, να συγκεντρωθεί, να κάτσει “φρόνιμα”, να θυμηθεί, να αποδώσει αυτά που ξέρει. Δεν είναι απαραίτητο ότι όλα αυτά παραπέμπουν σε παθολογική δυσλειτουργία. Ιδιοσυγκρασιακά το κάθε παιδί συγκεντρώνει διαφορετικά χαρακτηριστικά που απαρτίζουν τη ξεχωριστή προσωπικότητα του.

Αυτός είναι και ο λόγος που κάθε άνθρωπος έχει διαφορετικές ικανότητες, δεξιότητες και ταλέντα από κάθε άλλον.

Αυτός είναι ο λόγος που και τα αδέρφια μεταξύ τους είναι τόσο διαφορετικά.

Αυτός είναι ο λόγος που με την ίδια παιδαγωγική μέθοδο αναπτύσσονται εν τέλει διαφορετικές προσωπικότητες.

Το παιδί θα χρειαστεί να αντισταθμίσει τη ψυχική αναστάτωση που του προκαλεί η λεκτική επίθεση και είναι πιθανό να καταφύγει στον εαυτό που το αντιπροσωπεύει καλύτερα, σε αυτόν που θα το προστατέψει καλύτερα. Σε έναν ντροπαλό, αντιδραστικό, νευρικό ή επιθετικό εαυτό, έστω και προσωρινά.

(Πηγή : http://www.daddy-cool.gr)

Πώς οι γονείς μειώνουν άθελά τους την αυτοεκτίμηση των παιδιών τους;

Όλοι οι γονείς αναγνωρίζουν πόσο σημαντικό είναι να έχουν τα παιδιά τους αυτοεκτίμηση και να πιστεύουν στο εαυτό τους και τις ικανότητες τους. Ωστόσο πολλές φορές άθελα τους κάνουν ορισμένα λάθη που έχουν ακριβώς το αντίθετο αποτέλεσμα. Ας δούμε τα πιο συνηθισμένα από αυτά: 

Τα επιβραβεύουν υπερβολικά

Η αυτοεκτίμηση είναι κάτι που πηγάζει από μέσα μας, είναι αυτό που νιώθουμε εμείς οι ίδιοι για τον εαυτό μας. Οι υπερβολικοί έπαινοι και οι συνεχείς επιβραβεύσεις έχουν ως αποτέλεσμα τα παιδιά να χρειάζονται συνεχώς κάποιον άλλο για να τους επιβεβαιώνει πόσο καλά και ικανά είναι. Επίσης σταδιακά αγχώνονται, αφού το κυνήγι του επαίνου γίνεται αυτοσκοπός, ενώ όταν για οποιοδήποτε λόγο δεν υπάρξει έπαινος, τα παιδιά νιώθουν αποτυχημένα.

Ενδιαφέρονται μόνο γα τα αποτελέσματα

Αυτό που έχει σημασία κάθε φορά, είτε πρόκειται για τους βαθμούς στο σχολείο, είτε για αθλητικές επιδόσεις, δεν είναι το αποτέλεσμα, αλλά η προσπάθεια. Η αυτοεκτίμηση χτίζεται, όταν οι γονείς δίνουν στο παιδί να καταλάβει πώς αναγνωρίζουν και εκτιμούν την προσπάθεια που έκανε, τον αγώνα που κατέβαλε ανεξαρτήτου αποτελέσματος.

Επεμβαίνουν συνεχώς

Κανένας γονιός δεν θέλει το παιδί του να αποτυγχάνει και να στεναχωριέται, γι’ αυτό ενστικτωδώς οι περισσότεροι επεμβαίνουν για να το προστατέψουν και να το γλιτώσουν από την αποτυχία. Όμως, πώς ένα παιδί θα αποκτήσει αυτοπεποίθηση, αν δεν προσπαθήσει το ίδιο, αν δεν κάνει λάθη και αν τελικά δεν μάθει μέσα από αυτά; Επιπλέον, αν κάνετε τα πάντα εσείς, το παιδί θα νομίζει ότι δεν το εμπιστεύεστε.

Δεν ακούν τα παιδιά τους

Πολλές φορές αυτό που χρειάζονται τα παιδιά από τους γονείς είναι να σταματήσουν και να τα ακούσουν. Να ακούσουν αυτά που θέλουν να πουν, αυτά που σκέφτονται, αυτά που νιώθουν. Απλά να τα ακούσουν και να τους δείξουν ότι υπολογίζουν τη γνώμη και τα συναισθήματα τους.

Βάζουν ταμπέλες

Οι αρνητικοί χαρακτηρισμοί και οι ταμπέλες που συχνά χρησιμοποιούν οι γονείς, είναι ότι χειρότερο για την αυτοεκτίμηση των παιδιών. Μπορεί για εσας ένας χαρακτηρισμός να φαίνεται αθώος, στην πραγματικότητα όμως πληγώνει βαθιά τα συναισθήματα του παιδιού.

(Πηγή : http://www.daddy-cool.gr)

Πώς να διαβάσετε ένα παραμύθι στο παιδί σας

Δεν είναι λίγες οι φορές που έχετε βρεθεί μπροστά σε δύο έξυπνα μικρά ματάκια, που σας κοιτούν παρακαλώντας να τους διαβάσετε ακόμα μια ιστορία ή ακόμα μια φορά το ίδιο παραμύθι. Μπορεί η κούραση της ημέρας να σας έχει καταβάλει και το διάβασμα ακόμα μιας σελίδας να σας φαίνεται εξαντλητικό, όμως η χαρά και η ικανοποίηση που ζωγραφίζεται στο προσωπάκι του μωρού σας, σας αποζημιώνει πλήρως! Να λοιπόν μερικές συμβουλές που θα κάνουν την αφήγησή σας, παραστατική και άκρως συναρπαστική!

• Διαβάστε αργά, απολαμβάνοντας κάθε λέξη. Μην ξεχνάτε πως το παιδί σας δεν ακούει απλά ένα όμορφο παραμύθι, αλλά ταυτόχρονα μαθαίνει και αντιλαμβάνεται καλύτερα την ελληνική γλώσσα.

• Ξεκινήστε με ενθουσιασμό και κέφι-όπως άλλωστε ξεκινούν όλα τα παραμύθια. Η εισαγωγή στην ιστορία πρέπει να γίνει με τέτοιο τρόπο ώστε ο μικρός ακροατής, να νιώσει πως μπαίνει σ’ ένα καινούργιο κόσμο! 

• Σε μια αφήγηση είναι σπουδαίο να συμμετέχει όλο το σώμα. Έτσι η ιστορία φεύγει πια από το χαρτί, μπλέκεται στα χέρια σας, ακουμπάει για λίγο ανάμεσα στα φρύδια του προσώπου σας, μπορεί ακόμα και να βρεθεί να αιωρείται μπροστά στα μάτια σας, για να γυρίσει και πάλι στις σελίδες του βιβλίου. Μπορείτε λοιπόν να κουνήσετε τα χέρια σας, να κάνετε γκριμάτσες με το πρόσωπό σας και να πλάσετε τους ήρωες, τα δέντρα, και οτιδήποτε άλλο επιθυμείτε στον αέρα με τα χέρια σας. Όλη αυτή η παραστατικότητα θα ενθουσιάσει το παιδί σας και διασκεδάσει και εσάς τους ίδιους!

• Η ένταση της φωνής σας παίζει σπουδαίο ρόλο. Ξεκινήστε με μια κανονική ένταση  φροντίζοντας να έχει μια χροιά ευχάριστη και περιπαικτική.  Καθώς προχωράει η ιστορία οι ήρωες μας συστήνονται, απολαύστε κάθε λέξη μένοντας στο ίδιο ύφος. Όταν πια θα αρχίσουν οι ανατροπές και οι περιπέτειες τον ηρώων, αυξήστε τον ρυθμό σας και την ένταση της φωνής όπου το απαιτεί η ιστορία. Και στην κορύφωση, στην μεγάλη ανατροπή, δεν χρειάζεται να φωνάξετε και να τρομάξετε τον ακροατή σας. Διατηρήστε την σταθερότητα της φωνής σας, μιλώντας αργά και χαμηλά. Η εξέλιξη της ιστορίας είναι από μόνη της συναρπαστική, οπότε δε χρειάζεται να την βαραίνουμε με «αφηγηματικά» στολίδια.

• Καθ’ όλη την διάρκεια της ανάγνωσης είναι σημαντικό ν αναπνέετε. Λέγοντας αναπνέω, εννοώ πως δεν κρατάω την ανάσα μου την ώρα που αφηγούμαι, αλλά αφήνω τον αέρα να κυλάει σαν να μιλάω κανονικά. Όταν διαβάζουμε μια ιστορία, χωρίς να το καταλαβαίνουμε, κρατάμε την αναπνοή μας ίσως επειδή ξέρουμε τι θα πούμε, ίσως ακόμα γιατί δεν είμαστε χαλαροί και άνετοι. Όταν μιλάμε ποτέ δεν ξέρουμε ποια είναι η επόμενή μας φράση, διότι πάντοτε προκύπτει. Έτσι ο αέρας κυλάει κανονικά και η αναπνοή μας είναι φυσιολογική. Αν καταφέρετε και διατηρήσετε μια σωστή αναπνοή την ώρα της αφήγησης θα διαπιστώσετε πως θα κουραστείτε λιγότερο και θα το απολαύετε περισσότερο!

• Αν διαβάσετε κάποιο εικονογραφημένο παραμύθι, αφιερώστε κάποιο χρόνο για να παρατηρήσετε τις εικόνες. Ένα νέο παραμύθι θα ξεπηδήσει μπροστά σας αφού θα ανακαλύψετε πως ένα δεύτερο κείμενο κρύβετε μέσα στο βιβλίο, δοσμένο μόνο με εικόνες! Ρωτήστε το παιδί σας για τα χρώματα, για τον ήλιο, το φεγγάρι, τους ήρωες, τι φορούν, τι κρατούν και οτιδήποτε άλλο σας έρθει στο μυαλό. Με αυτόν τον τρόπο ακονίζεται το μυαλό του παιδιού σας και διεγείρετε την φαντασία του.

Μα το πιο σημαντικό, το πιο σπουδαίο από όλα, είναι όταν διαβάζετε ένα παραμύθι στο μωρό σας, να το κάνετε με αγάπη. Μόνο έτσι η ιστορία θα φτάσει στην καρδούλα του και θα το κάνει ευτυχισμένο!

(Πηγή: http://www.lovebaby.gr/)