"ΈΝΤΕΧΝΟΣ ΣΥΛΛΟΓΙΣΜΟΣ"

Αμέσως μετά το τριήμερο της Καθαρά Δευτέρας και αφού τα παιδιά μας είπαν τις εντυπώσεις τους, αξιοποιήσαμε ως έργο Τέχνης το γνωστό πίνακα του Σ. Βασιλείου «Το τραπέζι της Καθαρά Δευτέρας» με στόχο να κατανοήσουν τα παιδιά τον τρόπο που ένας πίνακας ζωγραφικής μπορεί να γίνει η αφορμή να φτιάξουμε μια ιστορία. Τα νηπιάκια μου έχουν έρθει ξανά σ’ επαφή με πίνακες ζωγραφικής και θεωρώ ότι είναι αρκετά εξοικειωμένα, όμως η λεπτομερής παρατήρηση και κυρίως η δημιουργία ιστορίας είναι κάτι σχετικά καινούργιο για κείνα. Περισσότερο φανταζόμασταν τι μπορεί να σκεφτόταν ο ζωγράφος όταν έφτιαχνε το έργο του αλλά δεν είχαμε επιχειρήσει ως τώρα να γράψουμε μια ιστορία γι’ αυτό.

Στη πρώτη δοκιμή θεώρησα καλό να χρησιμοποιήσω τη ρουτίνα «Looking ten times two», επειδή ο πίνακας είχε πάνω πολλά στοιχεία τα οποία θα διευκόλυναν κατά την άποψή μου τα παιδιά να δημιουργήσουν μια ιστορία ευκολότερα, επειδή ακριβώς αυτά έδιναν από μόνα τους πληροφορίες για τον τόπο, το χρόνο, την εποχή αλλά και τις συνθήκες που επικρατούσαν τη στιγμή που απαθανατίστηκε η εικόνα από το ζωγράφο. Έδωσα λοιπόν τον πίνακα στα παιδιά (στην ολομέλεια) να τον παρατηρήσουν για 30 δευτερόλεπτα και τους είπα να μου ονοματίσουν τουλάχιστον 5 πράγματα που βλέπουν. Ανέφεραν: χαρταετός, βουνά, σπίτια, φαγητά, καπέλο. Όταν ζήτησα να κοιτάξουν προσεκτικότερα για να πουν άλλα τόσα στοιχεία, νομίζω ότι ήταν ακόμα πιο προσεκτικοί στην παρατήρησή τους: τραπέζι, ουρανός, θάλασσα, μαγκούρα, κολώνα της ΔΕΗ, ελιές, χαλβάς, λαγάνα, ένας κλόουν ζωγραφισμένος... Το επόμενο ερώτημα που του έθεσα ήταν: «Πιστεύετε ότι θα μπορούσατε να φτιάξετε μια ιστορία γι αυτό εδώ που βλέπετε, αν σας έλεγα ότι αυτός ο πίνακας είναι η αρχή της;» Μεγάλη παύση απ’ τη πλευρά των παιδιών. Τους παρότρυνα περισσότερο: «Για τι πράγμα θα μιλούσε αυτή η ιστορία, τι θα έλεγε;» Και τότε άρχισαν το ένα μετά το άλλο να μου διηγούνται μια ιστορία, που αντιλήφθηκαν αμέσως ότι έπρεπε να έχει μια συνέχεια και να μην παρεκκλίνει από αυτά που είπε ο προηγούμενος. Το αναφέρω γιατί κάποια στιγμή που ένα κοριτσάκι πήγε να «στρέψει» την ιστορία σε άλλη κατεύθυνση, αμέσως αντιλήφθηκαν ότι μάλλον έτσι δεν θα είναι αληθοφανής. Σας περιγράφω παρακάτω:

1. -   Μια πριγκίπισσα με τη γιαγιά της τρώνε σε μια ταβέρνα τη Καθαρά Δευτέρα (Νοέλια)
2. -    Κάποια στιγμή πετάχτηκαν κάτι ποντικάκια και κάνανε ένα μικρό τραπεζάκι και τρώγανε δίπλα τους (Γεωργία Σ)
3. -   Ήρθαν να βρουν λίγο τυράκι αλλά δε βρήκαν γιατί το τραπέζι είχε νηστίσιμα φαγητά και δεν είχαν τυράκι να δώσουν (Άννα)
4. -    Εκεί που έτρωγαν άρχισε να φυσά κι ο αέρας και πήρε το καπέλο της γιαγιάς (Νίκος)
5. -    Πήρε μαζί με το καπέλο και το χαρταετό και τον πήγε μακριά ψηλά στα βουνά (Λευτέρης) και πήρε και το στέμμα (Έλενα)
6. -        Τότε ήρθε ένας κακός λύκος γιατί εκεί στα βουνά έχει λύκους (Γεωργία Μ)
7. -   Ο λύκος άρχισε να κυνηγάει τα ποντικάκια, τη πριγκίπισσα και τη γιαγιά και παράτησαν το φαγητό τους στη μέση (Κωνσταντίνος)
8. -        Ο λύκος ήθελε να φάει φαγητό αλλά δε βρήκε πολύ κι έφυγε (Πέτρος)
9. -    Και δεν έπιασε τη πριγκίπισσα, τη γιαγιά και τα ποντικάκια γιατί μπήκαν σε μια σπηλιά και σώθηκαν (Έρι)
10. -       Όταν έφυγε ο λύκος τότε ξαναγύρισαν στην ταβέρνα (Χριστόφορος)
11. -       Μετά ήρθε κι ο λύκος και γίναν όλοι φίλοι κι έζησαν αυτοί καλά (Μανώλης)
12. -       Κι ο λύκος δεν ξαναπείραξε κανέναν (Ελευθερία Π)

Φυσικά τα παιδιά κατέγραψαν τη σκέψη τους, ζωγραφίζοντας το καθένα, ότι τα εντυπωσίασε περισσότερο στην ιστορία που δημιούργησαν.

Στη δεύτερη απόπειρα, με τον ερχομό του Μάρτη και της Άνοιξης, διάλεξα έναν Πίνακα του Claude Monet -Painting a day- με αντίστοιχο θέμα.

Πριν την παρουσιάσω στα παιδιά, τους ρώτησα: «Ξέρετε τι είναι τα κόμικ;» Τα περισσότερα δεν γνώριζαν τον όρο αλλά κάποια είχαν έρθει σ’ επαφή και μάλιστα γνώριζαν και τον τρόπο που γράφονται εκεί μέσα οι ιστορίες. Τους έφερα και μερικά κόμικ από το σπίτι μου ώστε να τα παρατηρήσουν.

Έκαναν τις επισημάνσεις τους και τους ρώτησα αν θέλουν να φτιάξουμε μια ιστορία όπως την άλλη φορά για τον πίνακα, μόνο που τώρα θα την κάνουμε ένα μικρό κόμικ. Ενθουσιάστηκαν με την ιδέα και «στρωθήκαμε» στη δουλειά!. Ήρθαν σ’ επαφή και με το λογισμικό Comic Strip Creator κι εξηγήσαμε πως γίνονται και σε ηλεκτρονική μορφή. Στόχος: να κατανοήσουν ότι οι μπορούμε να καταγράψουμε τις ιστορίες όχι μόνο με το συμβατικό τρόπο αλλά και με ηλεκτρονικά μέσα. Πρότεινα ακόμα, για να διαφοροποιηθεί λίγο από την προηγούμενη φορά, να προσπαθήσουμε να είναι το έργο Τέχνης η τελευταία εικόνα της ιστορίας! Αυτό που προέκυψε ήταν πολύ όμορφο και πραγματικά γι’ άλλη μια φορά, τα παιδάκια μου μ’ εξέπληξαν!

-Μια φορά (κάποτε) ένα παιδάκι ζήτησε από τη μαμά του να βγει έξω βόλτα, αλλά εκείνη του είπε όχι γιατί είχε κρύο. (Ελευθερία Π)

-Ωραία, θα μπορούσαμε να βάλουμε τη μαμά και το παιδάκι να τα λένε αυτά τα λόγια μέσα στις φούσκες; Τι θα λέγανε λοιπόν; (Η δική μου παρέμβαση)

«Μαμά μπορώ να πάω μια βόλτα;» (Χριστόφορος)

«Όχι τώρα, όταν τελειώσει το κρύο» (Ελευθερία Π)

Τότε άρχισε να κλαίει το παιδάκι (Βάλια)

«Εντάξει μαμά» (Έρι)- «Όταν θα γίνει ζέστη» (Μιχάλης)

«Πρώτα να κάνεις τα μαθήματά σου» (Έλενα)

Ξαφνικά συννέφιασε ο ουρανός κι άρχισε να βρέχει (Νίκος)

«Τελείωσα τα μαθήματα» (Έλενα)

«Όμως βρέχει» (Νίκος)

Μετά τη βροχή όμως βγήκε το Ουράνιο Τόξο. (Ελένη)

«Ααα τι ωραίο που είναι και πόσα πολλά χρώματα» (Δημήτρης Ο)

«Γρήγορα πιάσε τα χρώματά σου να το ζωγραφίσεις» (Νοέλια)

Το ζωγράφισε και μετά είπε στη μαμά να βγουν έξω (Αγάπη)

«Τώρα μπορούμε να πάμε έξω βόλτα;» (Μανώλης)

«Ναι, φυσικά» (Αλκιβιάδης Σ)

Ετοιμάστηκαν, πήραν μια ομπρέλα μήπως βρέξει και βγήκαν έξω στο λιβάδι που ήταν όλα ανθισμένα γιατί τα είχε ποτίσει η βροχή» (Γεωργία Σ)

«Μπορώ να μαζέψω λίγα λουλούδια για το μπαμπά;» (Άννα)

«Ναι αγάπη μου, μπορείς» (Λευτέρης) 

Τα παιδιά ζωγράφισαν τις "εικόνες" της ιστορίας αλλά δυστυχώς μόνο έξι από αυτές μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν ως σκηνικό για το κόμικ. Σε αυτές τις ζωγραφιές ζήτησα από τα παιδιά να γράψουν τ' όνομά τους στο πίσω μέρος ώστε να μπορώ να την χρησιμοποιήσω για φόντο.Είναι όλες μοναδικές! Απολαύστε τες!

Αυτό είναι το πρώτο Comic που φτιάχτηκε από τα παιδιά του νηπιαγωγείου μου! Είμαι πολύ περήφανη που τα παιδάκια μου έχουν τόση φαντασία και μπορούν να γίνουν οι καλύτεροι παραμυθοπλάστες! 

(Ζητώ συγνώμη για το μέγεθος της εικόνας αλλά έπρεπε να γίνει αρκετά μεγάλο για να είναι ευδιάκριτο.

ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ ΣΗΜΕΙΩΣΗ:

Η δραστηριότητα είναι βασισμένη πάνω στο πρόγραμμα Artful Thinking-Έντεχνος Συλλογισμός  της ομάδας Project Zero του Πανεπιστημίου του Harvard κι έγινε στα πλαίσια της έρευνας στην οποία λαμβάνω μέρος.