ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΗ ΓΙΟΡΤΗ ΤΗΣ ΜΗΤΕΡΑΣ

Ο μύθος της Περσεφόνης είναι μια πολύ όμορφη ιστορία που «εξηγεί» γιατί οι εποχές αλλάζουν. Θέλοντας να συνδυάσω την άνοιξη, με την επερχόμενη γιορτή της μητέρας αλλά και τα συναισθήματα που επεξεργαζόμαστε πιο συστηματικά τον τελευταίο καιρό, παρουσιάσαμε στα παιδιά τον πίνακα του Frederick Layton 1891 «Η Eπιστροφή της Περσεφόνης».

Ο τίτλος του πίνακα δεν αναφέρθηκε στα παιδιά εσκεμμένα, για να μην τους επηρεάσει σε περίπτωση που γνώριζαν την ιστορία. Έτσι έχοντας ήδη εξοικειωθεί με τον Έντεχνο Συλλογισμό παρατήρησαν τον πίνακα, έκαναν τις δικές τους υποθέσεις, μοιράστηκαν τις σκέψεις τους, αυτές καταγράφηκαν και τέλος δημιούργησαν μια ιστορία βασισμένη σε αυτόν. (Τ' αποτελέσματα αυτής της όμορφης δραστηριότητας θα μπορέσουν ν' ανέβουν στο blog μας, μετά το τέλος της σχολικής χρονιάς καθώς όλο το υλικό αποτελεί περιεχόμενο παρουσίασης ενός επερχόμενου επιστημονικού συνεδρίου). Μετά το τέλος της ιστορίας τους, σειρά είχε ν' αποκαλυφθεί η πραγματική ιστορία που κρύβεται πίσω απ' αυτό το έργο τέχνης. Διαβάσαμε λοιπόν την "ΠΕΡΣΕΦΟΝΗ Η ΛΑΤΡΕΜΕΝΗ ΚΟΡΗ" απ' τις εκδόσεις Μεταίχμιο.

Σκοπός τώρα ήταν τα παιδιά να μπορέσουν να εντοπίσουν ποια συναισθήματα κυριάρχησαν σ' αυτό το μύθο και φυσικά να αιτιολογήσουν την απάντησή τους, αναφέροντας το πρόσωπο που εξέφρασε το συγκεκριμένο συναίσθημα και φυσικά το χρονικό σημείο που αυτό έλαβε χώρα. Τα παιδιά είπαν:

ΑΓΑΠΗ: Ένιωθε η μάνα για την κόρη, η κόρη για τη μαμά και ο Πλούτωνας για την Περσεφόνη.

ΧΑΡΑ: Ένιωσε η μαμά και η κόρη όταν ξαναβρέθηκαν αλλά και ο Πλούτωνας που βρήκε μια όμορφη γυναίκα για το βασίλειό του.

ΛΥΠΗ: Ένιωθε η μαμά που είχε χάσει την κόρη, η Περσεφόνη όσο βρισκόταν στον κάτω κόσμο, κι ο Πλούτωνας όταν χρειάστηκε να την αφήσει να φύγει και φυσικά μάνα και κόρη κάθε φορά που η μια αναγκαζόταν ν΄αποχωριστεί την άλλη.

ΘΥΜΟΣ:Ένιωσε η Θεά Δήμητρα όταν κατάλαβε ότι έχασε το παιδί της και καταράστηκε τη φύση κι ίσως κι ο Πλούτωνας που υποχρεώθηκε να υπακούσει την εντολή του Δία, πράγμα που δεν του άρεσε καθόλου.

ΖΗΛΕΙΑ: Ένιωσε ο Πλούτωνας που ζήλεψε τη ομορφιά της Περσεφόνης.

ΦΟΒΟΣ: Ένιωσε η μάνα όταν έχασε την κόρη της και η κόρη όταν την άρπαξε ο Πλούτωνας με το άρμα του και την κατέβασε στο κάτω κόσμο.

ΑΓΩΝΙΑ: Ένιωσε η μάνα όταν έμαθε ότι η κόρη της χάθηκε κι άρχισε να την ψάχνει και η κόρη όταν κατέβαινε με το άρμα του Πλούτωνα στο κάτω κόσμο γιατί δεν ήξερε που την πάει.

ΝΤΡΟΠΗ: Ένιωσε ο Πλούτωνας γιατί παρόλο που ήταν βασιλιάς έπρεπε να υπακούσει κάποιον άλλο.

(Αυτή τη φορά δεν αναγράφονται τα ονόματα των παιδιών που είπαν τα παραπάνω λόγια, επειδή ήταν μια ομαδική δουλειά όπου το ένα συμπλήρωνε το άλλο και πρόσθετε και κάτι παραπάνω στη σκέψη του άλλου, σαν μια παρέα που ανταλάσσει απόψεις κι αποδέχεται τον διπλανό του σαν ίσο. Δε θα μπορούσα ν' αδικήσω κανέναν καταχωρώντας την απάντηση σε ένα όνομα! Ανεκτίμητες στιγμές!)

Αποφασίσαμε να μιλήσουμε για την ΑΓΑΠΗ της μάνας προς την κόρη αλλά και της κόρης προς τη μαμά και την αξία της. Διαβάσαμε μια πολύ τρυφερή ιστορία που λέει : Θα σ' αγαπώ ό,τι κι αν γίνει....

και φυσικά κάθε παιδί εξέφρασε και τα δικά του συναισθήματα για τη μαμά και τα μοιράστηκε μαζί μας.....

Αγαπώ τη μαμά μου επειδή μερικές φορές ξαπλώνουμε στο κρεβάτι μαζί και παίζουμε παιχνίδια και μερικές φορές με γαργαλάει και με κάνει να γελάω πολύ (Γεωργία Σ.)

Αγαπώ τη μαμά μου επειδή όταν τελειώνει τις δουλειές της παίζουμε μαζί ή πάμε στην αποθήκη με τα πολλά παιχνίδια και παίζουμε (Χριστόφορος)

Αγαπώ τη μαμά μου επειδή μου δίνει φιλιά και παίζουμε μαζί (Αλκιβιάδης Σ)

Αγαπώ τη μαμά μου επειδή τις Κυριακές παίζουμε Μονόπολη και κάνουμε αγκαλίτσες και μου δίνει φιλάκια (Πέτρος)....και άλλα τόσα όμορφα λόγια που δεν σκέφτηκα να τα κρατήσω για να σας τα δείξω, τα κάνουμε ένα μικρό ρολό και τα δέσαμε έξω από την κάρτα που είχαμε ετοιμάσει για τη γιορτή της μαμάς!

Χρόνια πολλά μανούλα!